آن رود که جاری به رگ ماست حسین است
مابین دل و عقل چو بین الحرمین است
ای کاش که اشکم ز برایش بشود خشک
آبی که شود خشک عزادار حسین است
::ح.ر::
کی می شود آن روز رهایی که درآن بر صــدر نشیـنند همـه پـاک دلان