تیر خلاص من تویی، حکمت ناب من تویی
ای زتو دور گشته من صاحب جان من تویی
گر همه راه طی کنم، دور شوم ز راه تو
باز به من عیان شوی راهنمای من تویی
سخت بیازموده‌ای، تا که به اعتلا رسم
آب شوم ز پختگی تا که به تو! خدا رسم
مالک جان من تویی، صبر و قرار من تویی
نیست برون ز ملک تو، راه فرار من تویی
موت مرا تو خوب ده، قرعه‌ی بنده خوب نه
تا بپرم به سوی تو، قرب تو از فراغ به
ح.ر.
گه گه
گاه گداری نظری تو بنمایی
لطف است به این بنده عصیانگر عاصی
گر گاه گداری نظری تو بنمایی
چون ماه ضیافت شده ای خالق عالم
بر سفره خود روزی ما را برسانی
::ح.ر::
بی خدایی کار هر روز من است
بی خدا هر روز را شب می کنم.......زحمـتی من می گذارم بر تـنـم
بـا خـدایی لـذتی دارد عـجیـب........کاش گردد با خدایی ام نصیب
روح و تن های خداداران یکیست..پیش داور جان آنان هست نیست
روح قدسی در دم عیـسی شان.......بنده هیچم، ذره ای در پیششان
با خودت کن با خدا گردان مرا...........همنشین کن با خداداران مرا
مشکل من مشکل بی دینی است....عاقلم کن شاعری خودبینی است
::ح.ر::
اختیاری نیست ما را این وجود
اختیاری نیست ما را این وجود.........جبر باشد کفر گفتن یا سجود
ای خدایا قسمتم کن اختیار.............نه! به جبرت در ره خوبان بیار
جبر باشد شاکرم بر جبر تو...............شاکرم بر اختیارم، صبر تو
عزتم ده با خودت کن من رفیق........کفر من با رحمتت گردان رقیق
بی دریغم از خود و لطفت مکن...........بنده را در گیر با خشمت مکن
عمر کوتاهی است دنیای بلند........هست مال زندگی یک نیشخند
نه تو را یک بنده صالح بدم................نه مثال یاغیان غافل بدم
نه عبادت مثل خوبان کرده ام......نه به ترکش بر تو عصیان کرده ام
گاه بر غیرت توسل کرده ام.............بر تو گاهی هم توکل کرده ام
راه کج رفتم گهی در راه راست......گر عذابم می کنی ای حق سزاست
گر مرا در آتشت انداختی..............بنده را شرمنده خود ساختی
عدل تو اینگونه بوده ای خدا..........این و آن باشد حساب از تو جدا
گر نهادی بنده را اندر بهشت...........بر حساب لطف تو باید نوشت
بنده پررو بگوید یا لطیف...............من بدم آید ز آتش قیر و قیف
آتشت داغ است ای جان آفرین........کن مرا اندر بهشت خود قرین
من ز طیف آخری هستم خدا...........می کنم از بهر بخشش تو صدا
عاطف بیچاره غیر از تو نداشت......ورنه پستی سوی دیگر می گذاشت
::ح.ر::
خداوندا خرم را اسب گردان
خداوندا خرم را اسب گردانپرایدم را بگیر و غصب گردان
بده جایش به من یک بنز زیبا
مبادا تو دهی رانا و تیبا
خدایا خانه ای گنده به من ده
زنی زیبا و سرزنده به من ده
خدایا دانمت این کار سخت است
ولی این می زند بر بوسه ات دست
زنم خواهم که غرغر کم نماید
همینطوری موبایلم را نپاید
مطیعم باشد و کم خرج و کم حرف
بشورد بی غر او پیراهن و ظرف
نه شلواری خرد نه کفش و دامن
چه معنا دارد اینها بهر هر زن؟
زمین و ثزوت و دارایی ام ده
مرا از سختی و محنت بکن دور
که در سختی شوم بی حال و ناجور
مریضی را نگو اوه اوه خدایا
نبینم دور و اطرافم بلایا
رسان پولی قلمبه از خزانه
بریزش از هوا در کنج خانه
پسر خواهم دوتا، دختر یکی بس
نمی خواهم چلاق و کور و نارس
...
خدایا گر نمی خواهی نده تو
پرایدم پس بده خر را بده تو
اگر حکمت همین باشد پذیرم
در این بیچارگی، سختی بمیرم
بهر صورت خدایی ، بنده بنده
اگر خواهی بکن این بنده رنده
دهی عزت به هر کس تو بخواهی
ذلیلم گر تو این بر من نخواهی
خودت گفتی دعایم کن، بخوانم
منم گفتم تمام آن چه خواهم
تو خواهی ده، نمی خواهی نده تو
تو داری در جهانت حق وتو
خدایا راضی ام بر حکمت تو
ولی امید من بر قدرت تو
امیدم مایه ی آرامش من
خدا می بیند عجز و خواهش من
در این کنج فضاهای مجازی
خداوندا مرا کن بازسازی
بخوان شعرم نظر را ثبت گردان
مکن در وبلاگم بی یار و حیران
اگر راهی بباشد بر اجابت
خداوندا بده بر من جوابت
اگر خواهی دهی درخواست هایم
منم عاطف، نجف آباد جایم
مکانم را فرستم ازgoogle earth
بود یک خانه ای از عمه ام ارث
نشستم منتظر تا لطف یزدان
کند با پاسخش من تیر باران
که شاید بسته ای از سمت ایزد
رسیده... وای! گمانم پست در زد
: ::ح.ر::
ای خدایا درس با ماها چه کرد
ای خدایا درس با ماها چه کردهین ز دنیا و ز عقبی کرد، ترد
صد مزخرف اندرون ذهن ما
کرده ما را، یک خل انسان نما
تنقیه کردیم، انتگرال و حد
بهر کشف curve آن سنگ لحد
روند و مشتق را به زور آموختیم
صد کفن از علم بر خود دوختیم
صد مثال سخت را کردیم حل
کس نداده بعد ازآن بر ما محل
تو کجای کار این حل ها بدی؟
گر بدی ای کاش ظاهر می شدی
در جمود درس ها گشتیم گم
نوترونی بودیم در جان اتم
بهر امیدی که شاید یک زمان
یک از این صد درس آید کارمان
نه به دنیا آمد و نه آخرت
گفت کس چند است ای دانا خرت؟
مانده ام اکنون از آن عمری که رفت
درس ما چون آتش و آن عمر نفت
دست من گیر و بکن در خود فنا
کن خرابم، باز گردانم بنا
::ح.ر::
خسته ام یا رب
خسته ام یا رب ز دنیای بزرگبره ام، یارب در این دنیای گرگ
روزها رفت و من اما بی توام
با خودم درگیر اما بی خودم
کورسوهایم شده مشکی ناب
آرزوهایم شده نقش بر آب
دست هایم خالی و درخواست پر
آمده از فک من پایین موتور
روح شیطان کرده اندر من حلول
چون که قرآن می کند من را ملول
در نمازت سوی دیگر می شوم
گه شوم صاف گهی از بیخ خم
ختم قرآن می کنم بی معنی اش
با صدای عالی و عاری ز خش
گشته پینه روی پیشانی کلفت
ظاهر من با خداجویانت جفت
دکمه پیراهنم کرده خفه
ریش من گردیده همچون ملحفه
ذکر تسبیح است و تیپ مذهبی
لیکن اما مشکلم شرک خفی
کن رهان یارب مرا از این عذاب
بی توام اما تو ازمن بر متاب
دست من گیر و به سوی خود ببر
آبرویم را برای خود بخر
خلق را پیشم چو خار چشم کن
حرف مردم را برایم پشم کن
با خداجویان مرا هم سفره کن
چهره خودبینی ام را پاره کن
تو بمیرانم دوباره زنده کن
آدم خوبی در آن آینده کن
خادمم کن بهر خود اندر زمین
کن شهیدم سوی مسجد یا که مین
دست هایم را بگیر و بال ده
عشق خود را منجلی در قلب نه
بر زبان من بنه ذکر جلی
عارفم کن شیعه آل علی
ح.ر::